Kerstmis.

Jaja vandaag is de dag dat ik kersmis vieren mag.

Maar of ik daar zo blij mee moet zijn.

Ik vind er niets aan. Je kan me grinch noemen of Ebenezer maar kerstmis is gewoon een vrije dag. Alleen jammer dat het dit jaar in het weekend valt. Ook voor mij was het dit jaar niet gunstig alhoewel, zaterdags moet ik ook vaak werken. Maarja, ik vind kerstmis gewoon een beetje te commercieel worden. Weet iemand nog wel waar het ware kerstverhaal over gaat? Nee, niet over kalkoenen en veel eten, en ook niet over een dikke man met een baard die cadeautjes kwam brengen. Nee, daar gaat het niet over. Het gaat wel over geloof enzo maar waarom ineens massaal naar de kerk met kerstmis als je de rest van het jaar toch niet gaat.

Omdat mensen gewoon met kerst ineens geloven omdat ze dan toch tijd genoeg hebben en dan tijd hebben om naar de kerk te gaan. Zo’n onzin vind ik dat. Altijd maar weer en ieder jaar maar weer. Van mij hoeft het echt niet, alleen vind ik die twee weken vakantie er omheen wel lekker dan natuurlijk. Maarja heb ik later ook niet meer en dan? Laat kerstmis dan maar zitten als het zo commercieel wordt en we er zelf niets meer aan hebben en ‘gezellig’ bij elkaar zitten want dat is toch meestal maar schijn.

Nou nu weten jullie weer hoe ik over vandaag denk.

Paniek!

Nooit geweten dat ik zo verslaafd kon raken aan iets op het internet. Nooit geweten dat dat kon. Nu weet ik het wel want heb vanavond beleeft hoe dat is. Je raad het wellicht al. Twitter lag eruit. En je raad het al. Geen contact meer met mensen. En zoals vele mensen weten. Ik ben een mensenmens. Ook al kom ik niet vaak over als een mensenmens ik ben het wel. Ik heb het liefste vrienden om me heen. Wel mensen die ik goed ken. Als ik mensen niet goed ken dan hoef ik ze ook niet echt te kennen. Ik weet dat dat een rare eigenschap is maarja. Ik kan er ook niets aan doen. Het is zoals het is.

Maar dat een mens zoals ik zo in paniek kan raken als er 1 social medium eruit ligt. Jullie zeggen denk ik wat stelt hij zich aan. Dat denk ik ook maar toch was er even paniek. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik er elke dag wel mee bezig ben. En het ineens even niet meer kon.

Toch denk ik er niet om er mee op te houden. Ik weet toch dat als ik weer op school kom weer moet afkicken omdat ik mijn netbook nog niet terug heb (toch nog maar eens met de kuchMEDIA MARKTkuch bellen)

Chaos in mijn hoofd.

Dit zinnetje is voor mij heel herkenbaar.

Een tijdje geleden op twitter tweete ik eens voor de gein #choasinmijnhoofd. Ik weet niet zeker of ik dat had moeten doen want wat daarna gebeurde was niet fijn. Het werdt vele malen erger en ben achter dingen gekomen die ik liever niet wilde weten omdat het mij gewoon veel verdriet doen. Ook ben ik in deze tijd veel leuke dingen tegen gekomen. Maar de choas is gewoon nog niet over.

Ik hoop dat alles goed komt met de mensen die mij iets in vertrouwen hebben verteld. Ik meen het echt!

Veel succes daarmee
Ik bedoel dat laatste niet sarcastisch 

Geen onderwerp

Een blog schrijven zonder onderwerp is best wel lastig. Maar hoe kom je aan een onderwerp als je niets weet. Je kan het vragen aan vrienden. Een van mijn vrienden zei schrijf gewoon een blog over dat je geen onderwerp hebt en ga daar op door. Dus deze blog heeft het onderwerp geen onderwerp.

Geen onderwerp hebben is altijd lastig want dan moet je verder denken en als je zoals mij denkt. Mensen die mij op twitter volgen kennen het wel mijn #chaosinmijnhoofd is altijd zo. Als ik ga denken en ik heb wat blijf ik denken en sla ik door in het denken. Er komen dan altijd vele dingen in mij op. Daarom ben ik erachter gekomen dat ik niet ben gemaakt voor de schrijvende pers.

Ik moet mijn creativiteit ergens kwijt. Ook moet ik mijn gedachten kwijt. Daarom ben ik blij met mediums zoals twitter en oypo. Hier kan ik mijn creatieve dingen op kwijt en de laatste tijd maak ik ook regelmatig meer foto’s. Dit komt omdat ik een nieuwe uitdaging heb en meer kansen zie die ik van mezelf moet benutten. Soms neem ik teveel hooi op mijn vork en ik kom er ook wel achter dat het gewoon soms te veel is. Daarom ben ik heel erg blij met mijn vrije tijd.

In mijn ‘echte’ vrije tijd doe ik dan ook echt dingen voor mezelf. Niet zomaar blogjes schrijven en twitteren, nee. Ik maak graag foto’s en ga dan ook graag op pad. Graag wil ik binnenkort een mooie reportage maken over de wijk waarin ik woon en ik hoop dat dat ook gaat lukken.

Het is Kerstmis

Is het nou overal zo? Tijdens kerstmis. Het plaatje is toch gezellig met zijn allen aan tafel. Meestal gebeurt het ook wel en doet iedereen alsof het gezellig is. Maar achter die lach verhult zich veel.

Ik durf te wedden dat als ik met mijn klas ergens ga zitten om kerst te vieren dat het een gezellige gekke boel word. Maar achter al die lachende gezichten zit een heel verhaal. Een vehaal die weinig mensen kennen en die ook weinig mensen te weten zullen komen. Iedereen heeft geheimen die die niet met iedereen wil delen. Dus waarom vieren we dan nog feesten zoals kerst? Om gezellig met elkaar te zijn? Daar geloof ik niets van. Ik denk gewoon dat we een dag nodig hebben om elkaar te zien omdat in deze maatschapij dat bijna niet meer mogelijk is. Kerst is gewoon te commercieel geworden en heeft niets meet te maken met het originele kerstverhaal.

Kerst is tegenwoordig een wedstrijd wie zoveel mogelijk geld kan uitgeven in een te korte tijd en het dan gaan uitgeven aan onozele spullen.

Even voor de duidelijkheid ik ben fan van Coldplay en ik vind deze tekst wel goed bij kerst passen.

Een nieuwe muts.

Zit als gegoten.

Heerlijk warm

Maar als ik hem afzet

Ben ik bang dat ik mijn bescherming kwijt ben

De warmte van de muts

De zachtheid van de muts

Ben bang dat ik dan van alles kwijt ben wat ik heb liefgehad

Een muts heb je voor altijd en draag je bij je

Ook al is hij onzichtbaar

Je draagt hem met je mee

Het is een denkbeeldige muts niemand anders kan hem zien

Alleen jij weet dat hij er is een muts is als een sjaal

Alleen een sjaal kan je verstikken als je er aan trekt

Als je aan een muts trekt kan je niet stikken

Dan krijg je alleen een koud hoofd

Als je je muts kwijtraakt moet je wel zorgen dat je hem snel weer terug vind

Want een muts is niet zomaar een muts maar het heeft dus een hele betekenis

Zoals je wel kan lezen ben ik erg gehecht aan deze muts

En zonder deze muts ben ik nergens meer

Dus niemand pakt me deze muts af

Behalve als ik hem niet meer nodig heb

je moet dit zien als poezie.

Gewoon jezelf zijn.

Wat kan je onder die zin nou verstaan. Gewoon jezelf zijn is voor veel mensen gewoon moeilijk. Mensen kunnen zich op hun werk heel anders gedragen dan dat ze thuis doen. Mensen kunnen zich voordoen als nette of grappige mensen en thuis de echte slechterik uithangen.

Gewoon jezelf zijn blijft gewoon moeilijk. Ook denk ik dat deze maatschapij er gewoon niet meer voor is gemaakt. Waar kan je nog jezelf zijn. Overal zijn wel voorschriften hoe je je moet gedragen denk maar eens aan de bioscoop of een bibliotheek, maar niet alleen daar gelden gedragsregels ook op straat enzo. Denk er maar om wat je op straat doet want als je een ding anders doet dan de rest wordt je gelijk aangekeken door tientallen mensen en kan je misschien ook wel opgepakt worden wegens opruiend gedrag. Dat is toch te absurd.

Ook wordt je tegenwoordig overal vastgelegd al zijn het niet alleen je gegevens nee tegenwoordig ook camera beelden uit ‘preventiefe’ werking. Werkt toch niet. Kijk maar eens. Een dief gaat echt niet denken van ‘oh daar hangt een camera’ dan ga ik niet stelen. Nee die dief kijkt van ooh daar hangt 1 en daar waar kan ik het ongezien in mijn tas stoppen en niemand pakt hem.

Maar al met al gewoon jezelf zijn kan gewoon niet meer.

Tijdens het schrijven van deze blog sloeg ik een beetje door

Dan nu echt mijn eerste blog!

Wat ik hierin kwijt wil weet ik nog niet zo heel goed. Er zijn nu een paar mensen die mij beter kennen en meer mensen gaan mij door deze blog beter kennen. Na verloop van tijd zal alles duidelijk zijn voor jullie maar vooral ook voor mij.

1 ding is zeker: Iedereen komt achter dingen waar die zelf ook nog achter moet komen.

Zo dat was dan mijn eerste blog met mijn eerste uitspraak.